Terwijl naakte Neptunus streng toekijkt, installeren Sjaan, Leonard, Myrthe, Karolina, Heleen, Gijs en Adriaan hun instrumenten op de trap van Palazzo Re Enzo. Er klinken opzwepende Bollywood klanken vanaf piazza Maggiore waar de film Dilwale Dulhania Le Jayenge op het grote scherm vertoond wordt. Het plein zit vol enthousiaste Indiërs en Pakistanen.
Geduldig wachten de musici tot de film is afgelopen. Ze repeteren wat en drinken biertjes. Pas om 1:00 trouwt de Bollywood acteur eindelijk met zijn grote liefde en kunnen de instrumenten aan het werk. Veel mensen blijven verbaasd staan kijken naar de jonge musici die letterlijk de sterren van de hemel spelen.
De Bolognezen blijven niet alleen staan, ze gaan er zelfs bij zitten. Binnen tien minuten zit er een zee van mensen weg te dromen bij de klanken van Borodin. Sommigen gaan er bij liggen, anderen wiegen zachtjes met hun hoofd. Na elk stuk klinkt een luid applaus.
Als het 2 uur is besluiten de musici dat het mooi is geweest. Daar is het publiek het eigenlijk niet mee eens. Onder luid protest belooft Leonard dat ze morgen terug zullen komen om op dezelfde plek te spelen. Same place, same time.
De tweede avond kunnen ze gelukkig wat eerder beginnen, de film met Liza Minelli duurt gelukkig korter dan de Bollywood van gisteren. En weer wordt het een groot succes. Mensen klappen, fluiten en willen cd’s kopen die helaas niet bestaan. Dan maar een visitekaartje met die onbegrijpbare naam www.muziekbuitendeconcertzaal.nl mee naar huis.
Na een klein, maar vrolijk, intermezzo van de carabinieri eindigt het Bolognese avontuur van de Amsterdamse virtuozen. Maar niet na een limoncello natuurlijk. Salute! Sulla bella musica!